- αινο-
- αἰνο-в сложн. словах = αἰνός См. αινος
Древнегреческо-русский словарь - М.: ГИИНС. Дворецкий И.Х.. 1958.
αινο-
Смотреть что такое "αινο-" в других словарях:
Αίνη ή Αίνο — Μηδική θεότητα, που είχε πολυτελή ναό στα Εκβάτανα. Παρότι ο ναός αυτός είχε συληθεί από τους Μακεδόνες, στις εισβολές του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Σέλευκου του Νικάνορα, σωζόταν ακόμα όταν μπήκε στα Εκβάτανα ο Αντίοχος Γ’, βασιλιάς της Συρίας… … Dictionary of Greek
αινίτικος — η, ο 1. αυτός που προέρχεται από την Αίνο 2. το ουδ. ως ουσ. το αινίτικο και νίτικο είδος καπνιστού ψαριού (κέφαλος), που προέρχεται από την πόλη Αίνο τής Θράκης (αλλ. λυκουρίνος). [ΕΤΥΜΟΛ. αινίτικος < εθν. Αινίτης < τοπων. Αίνος, πόλη τής… … Dictionary of Greek
Παλαμήδης — I Πρόσωπο της ελληνικής μυθολογίας, γιος του Ναυπλίου και της Κλυμένης, αδελφός του Οίακα και του Ναυσιμέδοντα. Ο σχετικός με τον Π. μύθος αναπτύχθηκε ανεξάρτητα από τα ομηρικά ποιήματα. Στις αρχές του Τρωικού πολέμου συμμετείχε στις πρεσβείες… … Dictionary of Greek
αινός — I Ονομασία αρχαίων πόλεων. 1. Αρχαία πόλη της Θράκης (την αναφέρει ο Όμηρος) στις εκβολές του Έβρου, στην τουρκική σήμερα όχθη του. Φαίνεται πως πριν ακόμα από τη μυκηναϊκή εποχή είχε αποικιστεί από Αιολείς της κυρίως Ελλάδας και των νησιών. Τα… … Dictionary of Greek
ανάκλητος — Όνομα δύο παπών της Ρώμης. 1. Α. Α’ (ή Ανέγκλητος). Αθηναίος, γιος του φιλόσοφου Αντίοχου. Διετέλεσε επίσκοπος της Ρώμης στο τέλος του 1ου αι., δεύτερος στη σειρά μετά τον Αίνο. Μαρτύρησε στους διωγμούς των χριστιανών και η Δυτ. Εκκλησία τον τιμά … Dictionary of Greek
ανακλητός — Όνομα δύο παπών της Ρώμης. 1. Α. Α’ (ή Ανέγκλητος). Αθηναίος, γιος του φιλόσοφου Αντίοχου. Διετέλεσε επίσκοπος της Ρώμης στο τέλος του 1ου αι., δεύτερος στη σειρά μετά τον Αίνο. Μαρτύρησε στους διωγμούς των χριστιανών και η Δυτ. Εκκλησία τον τιμά … Dictionary of Greek
κακόμορος — κακόμορος, ον (AM) (γλώσσα τού Ησύχ. στη λ. ἄμμορον και τού λεξ. Σούδα στη λ. ἄμμορος) κακόμοιρος*. επίρρ... κακομόρως (Α) με κακή μοίρα. [ΕΤΥΜΟΛ. < κακ(ο) * + μορος (< μόρος), πρβλ. αινό μορος, πρωτό μορος] … Dictionary of Greek
κηποτύραννος — κηποτύραννος, ὁ (Α) (για τον Επικούρειο φιλόσοφο Απολλόδωρο) αυτός που ασκεί τυραννία στον κήπο, στον χώρο διδασκαλίας τών Επικουρείων φιλοσόφων. [ΕΤΥΜΟΛ. < κῆπος + τύραννος (< τύραννος), πρβλ. αινο τύραννος, οικο τύραννος] … Dictionary of Greek
κοινόλεκτρος — κοινόλεκτρος, ὁ, ἡ (Α) αυτός που έχει κοινή κλίνη με κάποιον, ο σύντροφος τού κρεβατιού, σύζυγος. [ΕΤΥΜΟΛ. < κοινός + λεκτρος (< λέκτρον), πρβλ. αινό λεκτρος, ομό λεκτρος] … Dictionary of Greek
μακρόλεκτρος — μακρόλεκτρος, ον (Μ) αυτός που παραμένει ή αυτός που συμβαίνει για πολύ χρόνο στο κρεβάτι. [ΕΤΥΜΟΛ. < μακρ(ο) * + λεκτρος (< λέκτρον «κρεβάτι»), πρβλ. αινό λεκτρος, κοινό λεκτρος] … Dictionary of Greek
νεόλεκτρος — νεόλεκτρος, ον (Α) νεόγαμος. [ΕΤΥΜΟΛ. < νε(ο) * + λεκτρος (< λέκτρον «κρεβάτι»), πρβλ. αινό λεκτρος, ομό λεκτρος] … Dictionary of Greek
